De wortels van Golf Ockenburgh liggen op de camping. Wie de nog weinige leden uit de beginperiode van onze golfclub spreekt raakt al snel onder de indruk van de creativiteit, vasthoudendheid en het doorzettingsvermogen van de pioniers.
Hoewel al in 1971 voorzichtig werd gesproken over het introduceren van golf in Den Haag op het terrein van het toenmalige Gemeentelijk Kampeerterrein Ockenburgh werd pas op 10 maart 1981 de “Stichting Openbaar Golf Den Haag en omstreken” bij de Kamer van Koophandel ingeschreven.
Deze Stichting had in de beginperiode nog niet veel te bieden. Men kreeg na de zomerperiode een deel van de camping ter beschikking waarop een simpele golfbaan werd uitgezet. Deze had wel 9 holes die werden aangelegd op de opstelplaatsen voor tenten en caravans, gelegen tussen groene hagen van bomen en struiken.
Met inzet van veel vrijwilligers had het toenmalige bestuur deze baan uitgezet, die tot het volgende voorjaar beschikbaar zou zijn. Na een oproep van de gemeente in de Haagsche Courant hadden zich honderden belangstellenden gemeld voor het golfspel.
Aan deelnemers dus geen gebrek en spoedig had de Stichting ruim 200 begunstigers.
De grote animator binnen het bestuur was mevrouw A.M. Dekker-Van der Does. Zij was een ervaren golfster (hcp. 9) en lid van De Haagsche Golf- en Countryclub. In het initiatief van Ockenburgh zag zij een mogelijkheid om de golfsport op een kleinere schaal te promoten.
De campingbaan 1981
Met haar ervaring en kennis van zaken zette zij een 9-holes baan uit op de beschikbare campingplaatsen. Zij ontwikkelde een scorekaart en bedacht een eigen handicapsysteem. Voorts kwam er een drivingrange van wel 70 meter!
Omdat de golfmogelijkheden per 1 april weer werden opgeheven, vond het bestuur bij de hockeyclub HDS aan de Oorberlaan een mogelijkheid om daar vanaf de zomer 1981 een drivingrange uit te zetten. Zo konden liefhebbers zich toch verder in het golfspel bekwamen.
Ook de lokale regels ontbraken niet, zoals: “De green is een cirkel met een straal van twee putterlengten rond de hole. Betonstroken op de green mogen ontweken worden”.
Mevr. Dekker van der Does (1981)
Gelukkig behoefde men - binnen één clublengte afstand - niet uit te holen (met bijtelling van een slag), want het gras was behoorlijk lang.
Het golfen op deze “baan” was wel een bijzondere uitdaging. Na aanmelding bij “de keet” kon je met de scorekaart in de hand naar hole 1 wandelen. Een bescheiden stukje grond van ca. 6 m2 als afslagplaats.
De bijbehorende hole bleek - verscholen achter de struiken - een kleine 100 meter verderop te liggen.
Drivingrange winter 1981/1982
Helaas waren er voor de ongeoefende golfer nog wel hindernissen te overwinnen. De struiken waren vrij dicht begroeid en de bomen te hoog. De keuze was dus: er omheen spelen of er overheen. In dat laatste geval was dan wel weer enige golftechniek gewenst en kon het gebruik van een wedge een oplossing bieden.
Hoe het ook zij, de golfers beleefden veel plezier aan hun eerste ervaringen met de golfsport op de “oerbaan” van Golf Ockenburgh.
Om het spelniveau op een hoger peil te brengen werd ook gestart met golflessen. Eerst door een aantal ervaren bestuursleden zelf, maar spoedig kwam toch de eerste professional in dienst en werden ook de lesmogelijkheden verbeterd.
De drivingrange bleef echter bescheiden, dus voor het ware werk moest men toch naar een grote baan in de omgeving.
Wethouder Vink slaat af tijdens een golfdemo op Ockenburgh
(Uiterst links Mevr. Dekker van der Does, 16 maart 1981)
De weg naar een echte golfbaan bleek nog lang. Niet gehinderd door de eerder uitgebrachte negatieve adviezen zette het bestuur echter door in haar streven om te komen tot een volwaardige golfbaan op Ockenburgh. De voorgenomen herstructurering van het Gemeentelijk Kampeerterrein heeft daar zeker bij geholpen.
Daarmee werd afscheid genomen van de romantiek van de campingbaan, maar de basis voor verdere groei was gelegd. De eerste commentaren op het plan waren niet bemoedigend.
Zo adviseerde “de Haagsche” aan de gemeente al in 1973 om geen geld te steken in een golfbaan op deze plek. De NGF maakte het nog bonter door in 1980 aan de initiatiefgroep te melden dat het terrein “totaal ongeschikt” was voor een golfbaan. Gelukkig heeft men in de periode daarna de Stichting wel steeds gesteund bij het streven om toch een golfbaan tot stand te brengen.
De campingbaan, maart 1985